Ang mga Pahimangno sa usa ka Hubog sa Medellin

“Adunay tulo ka hilo diri,” sigon pa nimo samtang ninghunong kag pabulhot sa imong sigarilyo, “una ang lagtang--bunga nis kahoy nga gikutaw sa hugaw sa tawo, dayon, ang bahag-bahag, kon mahiloan ka ani, modako imong tiyang unyag taob, mogamay unyag hunas. Ikatulo, ang —. Maong ayaw patakag kaon diri ha.” Ningtando ra ko, nagduha-duha kon tinuod ba ning imong mga gipangyawit.

Gituyo gyod nakog pag-ari ang Kawit kay ganahan kong motan-aw sa inyong buwaran. Apan tulo nalang ka manindahay og buwad ang abli pag-abot nakos gikan sa tumoy sa Daan Bantayan. Kasagaran sa mamaligyaayg buwad sa syudad tig-komprahan sa Kawit. 

Gumalaysay: Ang Tuig sa Bitin sa Tubig

“Naa lagiy bitin, ya, pagkuha nako ani,” sigon pa ni Yanyan, among kamanghuran, nga gisugo nako sa pagpanglarot og kulebra unahan sa among balay, tungod sa punoan sa lomboy, kay akong itanom sa kilid sa gamayng sari-sari store ni Mama.

“Sure ka?” akong tubag samtang nagbungkal sa bagtok nga yuta nga kanunayng agian sa nagkalain-laing  mga tiil: hubog, lapoy, tapulan, nag-undak-undak.

“Lagi! Pero gamay man to, baby pa tingali to.”

“Dili to la, day, oy. Bisan mapaakan pa ka adto, day, di ka mamatay,” sagbat ni Martino.